Vrijdag 14 februari

– 17:30 – Verzamelen op Schiphol, vertrekhal 2
– 20:25 – Vlucht naar Abu Dhabi International

Zaterdag 15 februari:

– 05:55 – Aankomst in Abu Dhabi International
– 09:50 – Vertrek naar Sydney

Bob ging de groep een dag vooruit, voorbereidende werkzaamheden en afspraak met vertegenwoordigster van de Corwin groep in Sydney.

Zaterdagochtend, Sydney ligt er prachtig bij en van ‘bush fire smoke’ is geen sprake meer.

Dagverslag door Annelein en Mark.

Met enige jaloezie werd naar ons gekeken omdat wij de eer hebben van het eerste dagverslag. Was dat nou omdat deze dag kort was, of omdat we ons er vanaf konden maken met een saai, iedereen kwam door de controle en de vlucht was geweldig.

Maar ga er maar aan staan, alle verhalen die je op zo een eerste dag hoort, of het nu het koffers wisselen is met je vrouw die net terugkomt uit Suriname, het afscheid nemen van partners en kinderen of het je mond niet kunnen houden in een stiltecoupé betreft, wat ga je nu wel, en wat vooral niet in dit bericht melden.

Misschien was het met ons allen boarden wel de grootste uitdaging vandaag, we kregen 600 euro per persoon en een hotelovernachting aangeboden als we in plaats van vrijdag op zaterdag zouden vertrekken….

Een enkeling heeft nog geprobeerd om dan de volgende dag businessclass te vliegen, maar dat was dan weer net iets te gortig. Feit was wel dat er 6 meer mensen een ticket hadden dan dat er plekken aan boord waren. Maar gelukkig zijn wij allemaal onder de bezielende leiding van Gert in Abu Dhabi aanbeland. Waar we nu in een paar relax stoelen ons eerste verslag mogen schrijven met uitzicht op de zonsopkomst.

En ja, wellicht ten overvloede, maar iedereen kwam met meer of minder onderzoek door de douane, is ingecheckt en zowel in Nederland als Abu Dhabi is onze bagage correct bevonden. We hebben de vlucht van 6,5 uur achter de rug. Nu nog eentje van ruim 13 uur te gaan. Maar daarover zullen morgen vast de volgende schrijvers een inspirerend verhaal met jullie delen.

Voor nu hopen wij in ieder geval op een paar uur slaap, en wij zullen de laatste dag weer van ons laten horen.

Zaterdag 15  februari – verslag door René en Marion

De tweede dag van de reis begon in Abu Dhabi, waar we de zon zagen opkomen
Het is zaterdag 15 februari.

Deze stop van 4 uur was prima te doen. Op het vliegveld is namelijk genoeg te zien en te beleven. Alles blinkt en glimt. Zelfs de toiletten werden na ieder gebruik schoongemaakt. Na een heerlijke cappuccino en een croissantje liepen we naar de gate, maar niet voordat er wat water werd ingeslagen. Lekker voor in het vliegtuig. De douanebeambte dacht er anders over en zo kwam het dat een aantal van ons met een lege fles, maar een volle blaas het vliegtuig instapten.

De rest van de dag was enerzijds voorspelbaar, het zou een lange vlucht worden, anderzijds was deze heel bijzonder. Omdat we meerdere tijdzones passeerden was het binnen 7 uren al weer donker en vlogen over gebieden waar het inmiddels al 16 februari was geworden.

Zondag 16 februari – verslag door René en Marion

• 06:30 – Aankomst in Sydney
• 07:30 – Per bus naar Veriu apartments – 84-86 Parramatta Rd, Camperdown, drop of luggage
• Free day in Sydney – boodschappen ontbijt voor 5 ochtenden
• 17:00 – Doorloop van het programma
• 18:00 – Dinner met Therese en Pam

Zo landden wij op 16 februari, keurig op schema om iets voor half 7 in Sydney. In het vliegtuig zagen we de zon al opkomen. Bob en Gert haalden ons op van het vliegveld en brachten ons naar de fantastische appartementen.

Nadat we onze bagage hadden opgepikt kwamen we allemaal keurig door de douane en niet alleen de zon wachtte ons op, ook Bob was er om ons te ontvangen. Bob en Gert haalden de busjes op waardoor wij in de zon even konden genieten van een plakje banana bread en een lekker kopje koffie.

Aankomst bij de Veriu appartementen. We konden daar onze koffers kwijt en de rest van de dag van voor onszelf en in allerlei verschillende groepjes gingen we op pad.

Zo is er een park ontdekt waar een festival was. Andere collega’s hebben Darling Harbor gevonden en zijn met de ferry bij Circular Quay  geweest waardoor ze vanaf het water het prachtige Opera House en de Harbour Bridge hebben gezien. Anderen hebben Sydney van boven bekeken.

Na een briefing ging de groep eten energiegebruik naar bed, morgen begint t echte werk!

Therese Corben, onze coordinator in Sydney, maakt kennis met de groep.

To good friends meeting again and ‘Cheers’ to a good week in Sydney.

Maandag 17 februari – verslag door Martijn en Mieke.

• 08:30 – Vertrek naar Bellevue Hill Public School 
• 09:30 – 11:30 – Orientation to Australian Education System by two Highschool principals
• Afternoon – Explore Sydney Harbour Foreshore (Circular Quay)
• Dinner individually
• 19:00 Opera – Don Giovanni

Good morning Sydney with ‘Bacon and Eggs” from Gert

Na een sportieve start door een aantal van ons en een rustige start van de rest, begon om 9.00 de nieuwe studiedag. Met de busjes zijn we op weg gegaan naar de eerste school van deze studiereis: Bellevue Hill Public School.

“How to get in?”

Welkom door principal Sue en haar ‘Student Leadership’-team.

We hebben eerst een rondleiding gehad door deze basisschool waarbij leerlingen les krijgen in open lesruimtes. De ‘lokalen’ hebben verschillende zit/doe opties, naar behoefte van de leerling. Er kan in groepjes gewerkt worden, maar ook zelf in een hoekje rustig gewerkt.

Het nieuwe gebouw is het paradepaardje van de NSW department of education. En terecht. De ruimtes doen ruim aan (zo groot al 4 klaslokalen) en geven een rustige indruk. Ook de leerlingen raakten niet van slag toen een grote groep Nederlanders opeens hun lokaal binnen stapte. Lekker zitten op de grond volgende ze hun les gewoon verder. Ook de Australische collega’s lieten zich niet van het veld slaan en bleven de lessen lezen, kunst en rekenen geven met 24 Nederlandse docenten die even kwamen kijken.

De school bestaat uit 5 etages, waar op elke etage met een kleur de plaats in de wereld werd aangegeven. Beneden in de kelder, waar de bibliotheek zich bevond was het rood, de kleur van de Aboriginals omdat bij hen de oorsprong ligt, dan blauw voor de zee, groen voor het oerwoud en grijs voor de bergen.

Na de rondleiding was het tijd voor 2 presentaties. De eerste door de rector van Bellevue hill en vervolgens door 2 heren; Paul Owen en Craig Smith van het departement van het onderwijs van NSW.
Beide presentaties gaven weer wat er nodig is (geweest) om een school in een nieuwe onderwijs richting te sturen. Bij Bellevue Hill is dit proces zo goed als afgerond, al werd goed duidelijk gemaakt dat je zeker in dit soort onderwijs nooit uitgeleerd was.

De heren van het departement van het onderwijs gaven aan waar bij hen in de afgelopen jaren de nadruk heeft gelegen om scholen de mogelijkheid te geven om deze transities te maken en wat daarbij kwam kijken.

Na de presentaties was er een lunch, uitgebreid en lekker, waarna we in de thema groepen bij elkaar zijn gaan zitten om door te nemen wat er van ons thema op deze dag naar voren was gekomen. Hoewel we allemaal wel gekeken hadden, as het toch wel weer even fijn om dit gecentreerd te doen, zodat we vanaf de volgende bezoeken wat meer met onze ‘themablik’ op bezoek kunnen gaan en wat gerichter naar voorbeelden kunnen kijken.

De middag van voor iedereen vrij. Hier is op verschillende manieren gebruik van gemaakt. Van een ritje met de boot en een wandeling door de Botanische tuinen, tot fietsen met de hotelfiets door Sydney.

In de avond is een select gezelschap naar de opera gegaan om daar naar Don Giovanni te kijken.

Dinsdag 18 februari – Verslag door Martijn en Laura

• 07:30 –  Sir Joseph Banks High School
• 18:00 – Dinner

Vandaag hebben we de Sir Joseph High School bezocht, dit was de eerste middelbare school. Dit is een school in een buitenwijk van Sydney waar ze de afgelopen jaren het leerlingaantal hebben zien stijgen van 595 naar meer dan 700 leerlingen. Er moeten nu zelfs leerlingen worden geweigerd. Wat is hier gebeurd?

We zijn begonnen met een presentatie van de directeur Murray Kitteringham. Hij legde ons de Choice theory van William Glasser uit. Dit is zijn aanpak geweest om een verandering te krijgen in de school. Een verandering in de school is geweest naar visible learning en dit niet alleen voor de leerlingen maar ook voor het personeel.

Een belangrijke pijler in de school is het stimuleren van het positive behaviour. Leerlingen leren pas als ze connecten en niet disconnecten. Ze hebben ingezet op de skills van de leerlingen op het gebied van taal en rekenen, net zoals op basisscholen gebeurt. Er worden hiervoor klassen vormgegeven waarin leerlingen leren op hun eigen niveau en iedere keer stapjes kunnen zetten aan de hand van rubrics oftewel zeer doelgericht en zichtbaar leren.

Vervolgens hebben we een presentatie gehad van Souad Khodary en Brenda Stajcic. Wat hier ontzettend belangrijk is, is de research naar wat helpt. Dit wordt voorgelegd aan het team, zodat het niet meer de vraag is of het helpt, maar meer naar wie dit vorm gaat geven. Ze beginnen met een klein project, want vervolgens vaak uitmondt in een school brede aanpak.

Er wordt hier deels projectgericht onderwijs gegeven, waarbij doelen van zes vakken de basis vormen voor het project. Door middel van masterclasses krijgen de leerlingen inhoudelijke kennis, wat ze dan gaan gebruiken in het project. Ook staan de 4 C’s centraal (creativity, critical thinking, collaboration, communication). Dit zijn de vaardigheden waar de universiteiten warm van worden, want de content is overal.

We hebben een rondleiding gehad door de school, waar we een klaslokaal hebben gezien met o.a. de 4C’s aan de muur en de doelen.

Na de rondleiding, tijd voor een heerlijke lunch!

En even een vertreden op het schoolplein, de leerlingen zochten de schaduw op! (29C)

Na de lunch hebben we met leerlingen het spel WOTS gespeeld. Dit spel gaat over eigenschap van leren. Leerlingen gaven hierbij aan hoe zij de school zien op onderwerpen als regie over leerstof, regie over toetsen, regie over tijd en het rooster, regie over plaats en het rooster, reflectief leren, mentoraat en inrichting op persoonlijke ontwikkeling.

We hebben afscheid genomen met stroopwafels en boek voor de school en kijken terug op een prachtige, leerzame en inspirerende dag.

En…… vanavond eten we bij de Thai :-)

Woensdag 19 februari – verslag door Dineke,  Janien en Bob.

• 09:00 – Morning – depart to Connels Point School, principal Therese
• 12:00 – Lunch at Connels
• 15:30 – Afternoon – George’s River Oatley Senior Campus
• 18:00 – Dinner

Het is voor de helft van een de groep een vroege start, om zeven uur vertrekt een bus met twaalf inzittenden richting Connels Point Primary School, om daar voorafgaand aan het dagprogramma samen met leerlingen en docenten het spel We Own The School te spelen. Dat de andere helft van de groep nog wat langer mocht blijven liggen, hebben ze de rest van de dag regelmatig mogen horen.

We speelden drie spellen tegelijk. Aan een tafel beantwoorden de leerkrachten de docent-stellingen en aan twee andere tafels speelden 2 x 6 leerlingen van het Connels Point ‘Student Leadership team’ het WOTS-spel. Aan elke tafel begeleiden 3-4 Nederlandse deelnemers het spel, wat een prachtig inzicht gaf in het denken en doen van de leerlingen.

Na het spelen van de eerste ronde van, het ‘Here and Now‘, spelen we het spel nog een keer op de tweede bord ‘The Future’. Nu beantwoorden de leerlingen en leerkrachten de zes stellingen vanuit hun wens hoe het onderwijs er op Connels er over drie jaar uit zou kunnen zien. Prachtig om te zien de twee borden naast elkaar de gewenste ontwikkeling in beeld brengen.

Tegen half tien worden we als hele groep op Connels Point hartelijk ontvangen door Therese, die vandaag een thuiswedstrijd heeft, want ze leidt ons rond in en rond haar eigen school.

Een belangrijke rol wordt vervuld door de student leaders, leerlingen uit het laatste jaar, die met een verkiezing in het leadership team terecht zijn gekomen. Ze waren echte leiders in de dop, want ze wisten ons heel veel te vertellen over hun school en fantastisch te verwoorden hoe ze denken over het onderwijs.

Rond half tien waren we compleet en werd het (natuurlijk) weer tijd voor een morning tea. Inmiddels verwachten een aantal collega’s dat dit ook thuis gemeengoed zal worden. Gevoederd en met de dorst gelest, kunnen we onze aandacht richten op Therese, die ons een algemeen beeld geeft van haar school.

Vervolgens worden we door Jayne, de deputy principal geactiveerd met een aantal focus games. Het is mooi om te ervaren hoe gewoon dit is voor de leerlingen, die enthousiast met ons mee doen. Ook op deze school staan de 4C’s centraal, deze bereiden de leerlingen voor op de toekomst.

Jane geeft ons uitleg over het ‘Text to talk’ game.

Connels Point scoort heel hoog in vergelijking met andere scholen in de staat New South Wales, maar ze zijn nog steeds bezig met hoe het nog een stukje beter kan. Jayne en Therese deelden met ons hoe ze dit vormgeven en welke materialen ze hierbij gebruiken. De materialen die ze hierbij gebruiken kregen we mee, een mooi voorbeeld van de openheid die we steeds weer ervaren.

Na een heerlijke lunch in de schooltuin, vertrekken we naar George River College Oatley Senior Campus. Dit is een school voor leerlingen van ongeveer zestien tot en met achttien jaar, voor zowel beroepsgericht als pre-academisch onderwijs. De school is gevestigd in een oud universiteitsgebouw, we werden hier ontvangen door het student representative council.

We waren aan de vroege kant, dus werden de leerlingen direct voor de leeuwen gegooid, een Q&A with Dutch teachers and principals. Het ging ze prima af, waardoor de principal haar presentatie vrijwel heeft overgeslagen.

We maakten kennis met met ALARM system ‘Advanced Learning and Reporting Matrix’. De leerlingen, grade 11 en 12, hebben kleine geplastificeerde kaartjes op zak. In iedere klas vinden we hetzelfde schema terug ingevulde vanuit de specifieke vakcontext.

Om er voor te zorgen dat het ALARM systeem actief gebruik wordt, dragen alle docenten elke veertien dagen een T-Shirt in een van de ALARM-kleuren, een voor beeld van ‘Consistant Efficacy’.

Na nog wat inhoudelijke informatie, konden we in groepjes een blik werpen in verschillende lessen. Afsluitend een rondleiding door het gebouw en daarna zijn we in de bussen gestapt en door een verstopt Sydney teruggekeerd met onze hoofden vol van indrukken en ervaringen.

Een ideetje uit Australië om mee te nemen?

Donderdag 20 februari: – verslag door Rinus en Corné.

• 08:00 – Northern Beaches  College
• 12:00 – Reflection meeting for Thematic Groups (5)

Vertrek om 8u na het traditionele ontbijt. Ook fijn dat iedereen bij de Griek gisteren knoflook had gekregen. Elke dag zijn we heel stil bij vertrek, er slapen nog gasten. Vanochtend hoorden ze ons luid gezang voor Janien die vandaag jarig is.

Hip Hip Hooray – Happy ‘Down Under’ Birthday for Janien

Op weg naar Freshwater, over de ‘Sydney Bridge’

Deze keer deden we het Freshwater Senior College aan, een middelbare school voor ongeveer 690 leerlingen van klas 5 en 6. Een school die sterk samenwerkt met de vier andere Northern Beaches scholen van de scholengroep (waaronder een jongensschool en een meisjesschool). Sleutelwoorden van de school zijn: innovation, excellence and (freedom of) choice.

Het is een school die vanuit tegenvallende examenresultaten in 2007 is gaan nadenken over een andere aanpak en gekeken heeft naar de theorie van Hattie over succesvolle innovaties in het onderwijs. De director Frans, jawel met roots in Tilburg, legt uit hoe een gezamenlijke onderwijsstrategie tot stand is gekomen. Hij was als rector direct betrokken bij het begeleiden van het kleine groepje docenten bij het veranderen van lesgeven. Een bijzondere gedreven en humoristische rector die niet schroomde om op klasniveau met docenten aan de slag te gaan.

Bij de lesbezoeken kwamen ook langs de ‘Design & Arts’ afdeling, waar naast teken en schilderen ook  ‘Woordwork and Craftsmanship’ wordt aangeboden.

Om succesvol eigenaar te worden van het eigen leerproces hebben docenten stappen ontwikkeld voor het aanleren van stof en vaardigheden. Om te zien hoe het in praktijk werkt zijn we bij een aantal lessen gaan kijken. De rust en werkwijze van leerlingen was opvallend. Leerlingen waren taakgericht en rustig bezig, zowel in de lokalen (max 24 leerlingen per klas) als in de werkruimtes van deze prachtige schone en ruim opgezette school (“no gum please”). In elk lokaal wordt op dezelfde wijze gewerkt en hangen dezelfde instructies aan de muur.

Na de morning tea vertelde Patrick Moran met humor over het zichtbaar maken van het leren. En hoe de eerste docenten op die school dat met vallen en opstaan in kleine leergroepen vorm gaven.

Sharing ideas on how to create long term relationships with Principal Frank Pikardt; we identified how the Alarm methodology and Bob’s placemat ‘Together Towards a Formative Culture’ could reinforce each other. We agreed to continue to explore new ways of collaboration and we are welcome to visit NBSC Freshwater Senior Campus again in 2021. And of course we welcome our NBSC-colleagues back to The Netherlands for a counter visit.

Daarna hebben we in 5 groepen gewerkt aan de overkoepelende thema’s van deze studiereis, en heeft elke groep de eerste bevindingen van een weekje onderdompeling in het onderwijs in New South Wales met elkaar gedeeld. Dat leidde vervolgens tot andere en scherpere vragen die we meenemen naar het volgende reisdoel Melbourne.

Om alle indrukken te laten bezinken zijn we in twee verschillende groepen naar het strand gegaan, voor een lekkere lunch en een frisse duik in het heerlijke water van de oceaan bij Bondi Beach of Manly Beach.

Vrijdag 21 februari – verslag door Mieke en Laura

• 08:00 – depart for an extraordinarily beautiful day in the Blue Mountains accompanied by Ms. Jenny Walker.

Vandaag was het de dag van de Blue moutains. Na een autotochtje door Sydney richting Jenny, gingen we op onze toer door dit mooie natuurgebied. Bij de eerste stop bij de Katoomba falls, stond Andrew op ons te wachten. Deze gepensioneerde principal is nu vrijwillig tourguide en heeft ons de mooie plekjes van dit stukje blue mountains laten zien.

Na een korte tocht gingen we verder naar de koffiestop: Hotel Hydro Majestic. Een oud hotel met een onstuimige geschiedenis. Zo is het in zijn bestaan al 2 keer afgebrand en opnieuw opgebouwd. Jenny liet ons hier met een korte rondleiding zien hoe mooi dit hotel wel niet is.

Vervolgens gingen we weer door om de bossen van de Blue Mountains te ontdekken. Bij Coachwood Glenn hebben een klein stukje regenwoud bekeken.

Om vervolgens door te gaan naar onze lunchplek. Ergens op een open vlakte, tussen de bergen in lag een kleine tearoom, Megalong Valley tearooms. Hier hebben we ons tegoed gedaan aan heerlijk gerechten, terwijl we uitkeken op de vlakte voor het huisje.
Hier kwamen voor het eerst de borden tegen die ons waarschuwde voor de domestic dieren, de kangoeroe wombats en paarden (met ruiter).

De reis vervolgde zich naar Blackheats, een mooi uitkijkpunt over de bluemountains. Over een rotsachtig richel kon je naar de punt waar je een 360 graden uitzicht had over de Megalong Valley.

Het laatste punt van de tocht, voordat we gingen eten, was de 3 gezusters. Een rotsformatie in de blue mountains die jaarlijk duizenden toeristen trekt. Via verschillende looppaden konden we tot onder de eerste zuster komen en genieten van alles wat dit mooie gedeelte van het gebied ons te bieden heeft.

Afsluitend zijn we in Katoomba gaan eten. Bij een pizzaria werden we getrakteerd op een grote variaties pizza, waarvan er ook 1 met Kangoeroe en 1 met krokodillen vlees. Een nieuwe sensatie voor de meeste van ons.

Als afsluiting zijn we nogmaals teruggegaan naar de 3 gezusters, om ze nu in de nacht verlicht te bekijken.

Zaterdag 22 februari – verslag door Djovan en Wim

• 08:30 – Uitchecken en bus naar Sydney airport
• 11:30 –  Flight TT239 naar Melbourne
• 14:00 – Met taxi naar ShortStay apartments, 618 Lonsdale Street

Dit weekeinde gaan we over van New South Wales naar de staat Victoria naar Melbourne ( de thuisbasis van John Hattie ). Het is een reis van 1,5 uur per vliegtuig. We gaan een verdieping meemaken van datgene dat we in New South Wales al ervaren hebben. Uiteindelijk is Melbourne de thuisbasis van Hattie.

We verblijven in een appartementencomplex midden in het  centrum van Melbourne. Een waardig vervolg op het verblijf in Veriu Sydney.

Morgen volgt de great ocean road, een epische tocht langs de oceaan. Voor dit moment is het een goede overstap van Sydney naar Melbourne.

Zondag 23 februari – Verslag Rinus en Corné

• 09:00 – 20:00 Great Ocean Road Adventure.

Gert en Bob waren niet de enigen die vroeg op waren vandaag: terwijl zij de busjes voor een dagje Great Ocean Road aan het ophalen waren op het vliegveld, was een aantal van ons al druk bezig met hardlopen, wandelen, een work-out in de gym, het vertalen van Engelse rubrics voor de Alarm-instructie of gewoon lekker aan het uitslapen…

We zaten in alarm fase één op zoek naar koala’s en kangoeroes.

De eerste stop was na 2 uur rijden bij het houten bord dat het begin van de Great Ocean Road markeert. Ondertussen brak er lichte paniek uit aangezien er nog geen koala of kangoeroe gespot was  Achter ons stopten twee bussen met Japanners, dus je begrijpt dat het erg mooi was.

De Great Ocean Road is niet alleen om logistieke redenen aangelegd maar ook om werkgelegenheid te creëren voor alle soldaten die na wereld oorlog I in 1918 werkeloos thuis zaten.

Vlak voor de morning tea bij Wendy Jones was het zover, ons eerste koala momentje!!!

Ook de Australische koningspapegaai is vastgelegd.

De volgende stop was bij Wendy alwaar twee koala’s gewoon in de achtertuin zaten. Bob heeft het talent om gastvrije mensen te ontmoeten waarmee hij afspraken maakt om over onderwijs te praten of waar we thuis welkom zijn voor in dit geval een morning tea.

Het was eigenlijk meer een uitgebreide lunch met vers fruit, scones, allerlei soorten hapjes, cheesecake, verse koeken, ovenhapjes met vlees en ruim genoeg voor iedereen.

Ze had er echt veel werk van gemaakt. Wat een gastvrijheid van Wendy die ons helemaal niet kent!

Daarna zijn we naar Lorne gereden waar eenieder twee uur vrij was om te gaan zwemmen, winkelen of naar de pier te lopen.

Om 16u vertrokken we naar de supermarkt om het eten in te slaan voor een strand picknick/diner met salade, kip, watermeloen en nog veel meer lekkers.

We hebben tot 18u op het strand vertoeft en een aantal nam nog een duik in de oceaan met de sterkste stroming tot nu toe. Morgenochtend zullen de laatste korrels wel uit de oren komen.

Daarna op zoek naar de kangoeroes. En ja hoor, net buiten de Ocean Road in het gras voorbij een vijvertje zagen we er vier. Te ver weg om fatsoenlijk vast te leggen voor jullie, maar toch afgevinkt. (Bob –> maar kijk eens wat er ’s avonds binnen kwam via de app, top fotografen in onze groep!)

Het was een geweldige dag, overweldigende natuur en fantastisch weer, Bob en Gert hebben er echt iets speciaals van gemaakt. Hoe kan het ook anders als je in de ‘Education State’ bent.

Maandag 24 februari – verslag door Erna en Wia

• 08:30 – Walking to Bastov
• 09:30 – 11:30 – Visit to the  Bastow Institute of Educational Leadership– 603-615 Queensberry Street – North Melbourne, Victoria 3051 Australia

Vandaag stonden we om 8.45 uur fris en fruitig in de lobby van het appartementencomplex. We gingen te voet via de Flagstaff Gardens naar het Bastow Institute of Educational Leadership in Queensberry Street. Onderweg werd er druk gesproken over de ervaringen en indrukken van de afgelopen week. Na een pittige tippel arriveerden we bij een prachtig gebouw met het standbeeld van Bastow ervoor. Henry Bastow leefde van 1839-1920, een architect en schoolopzichter van de staat Victoria, die 615 scholen heeft gebouwd met een bijzondere architectuur. Het gebouw waar wij vandaag waren is school nummer 307 van de 615 en is een mooie mix van de traditionele bouwstijl met het modern industriële. We werden hartelijk ontvangen door Christopher Dickenson.

We kregen een korte rondleiding en startten in de ‘Bastow theatre’ , een auditorium.  Met drie schermen voorin en bij elke zitplaats een microfoon. Hier worden de trainingen voor schoolleiders gegeven. Zodra je als spreker in de zaal het woord neemt, ben je zichtbaar op een van de schermen. Geert kon de verleiding niet weerstaan en heeft ons allemaal stevig toegesproken en naar onze plek gedirigeerd.

Toen we in de presentatieruimte waren startte ook Christopher net als een aantal directeuren van de vorige scholen met het uitspreken van respect voor de oorspronkelijke bewoners van Australië. Hij benadrukte dat ze steeds beter worden in het luisteren naar en leren van de oorspronkelijke bewoners van het land.

Daarna kregen we een presentatie van een uur waarin een heeeeleboel aspecten werden uitgelegd. (Iedereen keek ons steeds meewarig aan omdat wij hier het dagverslag van mochten/moesten maken…) In het kort komt het er op neer dat Bastow een instituut is voor onderwijs en training,  het bestaat tien jaar en wordt aangestuurd vanuit de overheid. Er worden programma’s ontwikkeld, conferenties verzorgd en workshops en trainingen gegeven. Opdrachten komen van de overheid en van wat er gebeurt op de werkvloer; waar is ontwikkeling of verbetering wenselijk?

Bastow is met name gericht op de ontwikkeling/groei van ’toekomstige’ en zittende schooldirecteuren. Schoolleiders krijgen duidelijk inzicht in hun competenties en leerpunten, er worden testen afgenomen om te kijken waar ze staan en waar ze naartoe willen groeien, bijvoorbeeld door middel van een Proxytest. Het hele systeem is hiërarchisch en gestructureerd en wijkt nogal af van ons Hollandse systeem.

Hieruit wordt de ondersteuning vastgesteld die nodig is om competenties van deze leiders te verbeteren. Één van de grondregels van Victoria is dat ze niet alleen letten op rekenkunde of taalvaardigheid maar op de totale ontwikkeling van het kind.

Dit is een korte samenvatting van een behoorlijk ingewikkelde presentatie. Voor meer informatie verwijzen we liefhebbers door naar de website van het Bastow Institute. Leuker kunnen we het niet maken, wel makkelijker..

Na een korte Morning Tea hebben Gert en Bob het enthousiasme van de directeur een beetje getemperd en het verhaal voor ons wat concreter gemaakt door een vertaalslag te maken naar onze eigen scholen.

In groepen hebben we gewerkt aan een document met 8 indicatoren van leiderschap. Hierin heeft iedereen voor zijn/haar school een indicatie gegeven van waar op dit gebied kansen en uitdagingen liggen. Daarna hebben we deze ervaringen uitgewisseld, waarin we veel van elkaar gehoord en geleerd hebben. Gert heeft een aantal voorbeelden gegeven van zijn eigen school en ons allemaal uitgenodigd om bij hem op school te komen kijken. Hij zorgt ook voor een goeie Morning Tea en Lunch.

Inmiddels vielen hier in Australië ook de eerste regendruppels, dat was even wennen…De middag was vrij in te vullen, en heeft iedereen op zijn of haar manier de stad verkend en de indrukken verwerkt. Street Art zoeken, naar het NGV museum, een bezoek aan de pier en een begraafplaats in St Kilda en nog veel meer!

Wij waren vast niet de enigen die met een salade en een broodje in het appartement de dag hebben afsloten; na zoveel indrukken is het heerlijk om even op jezelf te zijn en bij te komen…

Morgen nieuwe ronde, nieuwe kansen.

Dinsdag 25 februari – Verslag door Roelof en Jan

• 08:00 – 16:00 – Alkira Secondary College, Cranbourne North
• 19:00 – Dinner in China Town

Na het ochtendritueelochtendritueel en de noodzakelijke koffie zit uiteindelijk iedereen weer in de bus. Onze learning intentions: twee busjes gevuld krijgen met 24 personen. Onze success Criteria: we doen dit binnen drie minuten nadat de busjes aangekomen zijn.

Morgen mogen we nog even oefenen (Alarm [Paars Analyse] How/Why gaat ons daar zeker bij helpen.

Wij zijn vandaag te gast op Alkira Secondary College. Alkira betekent in de Aboriginal taal Big Sky, dat is wat ze deze leerlingen leren en toewensen. 

Dit is een school met 3 uitstroomprofielen, VCE (universiteit), VCAL (beroepsopleiding) en VET (specialistische cursussen). 

Het curriculum staat vast (the Why ) maar the How bepaalt grotendeels de docent afhankelijk van zijn stijl en skills. Alle leerlingen zitten gemixt in heterogene klassen. Differentiatie in de les is dan ook voor deze school een zoektocht en uitdaging. 

Een docent geeft hier 20 lessen van 55 minuten heeft 10 uur voorbereidingstijd en 8 uur voor andere taken, zoals bijvoorbeeld pleinwacht.

Deze link  heeft ons geholpen bij het begrijpen van het Australische onderwijs systeem in relatie tot het Nederlandse systeem. 

Ook hier weer Visible Learning alom aanwezig met learning intentions, succescriteria en activity /taak. Zie foto’s. Niet een kunstje, maar iets wat op deze school gewoon gemeengoed is. Ze doen hier daadwerkelijk wat ze zeggen dat ze doen.

Veel klassikaal/frontaal lesgeven gezien in een heel open schoolgebouw. Leslokalen hebben geen deuren, maar wel grote schuifdeuren. Ondanks deze openheid ademt het gebouw met alle leerlingen erin rust.

Heel bijzonder, de wet in Victoria verbiedt het gebruik van telefoons op school, zelfs in de pauze. We hebben er dan ook geen een gezien. Opnieuw doen ze wat ze zeggen dat ze doen. Elk ander device mag meegenomen worden op grond van het boyd principe. 

Wat in de basisschool bij ons is aangeleerd en in het VO onderwijs weer is afgeleerd zie je hier veel meer voortbouwen op de attitudes van de primary school. Een voorbeeld daarvan is de wc pas, die ook hier in een klas met 15 jarige nog gewoon gebruikt wordt. Max 1 leerling mag het lokaal verlaten.

Het ‘Model of Instruction’ op Alkira is gebaseerd op ‘gears’…. een mooie opstap voor Bob om de vergelijking te maken met hoe de tandwielen op de praatplaat ‘Samen op weg naar een formatieve cultuur’ daarbij aansluiten. Het draait om het in beweging zetten van een verandering. Mooie reden om ‘Alkira Educators’ in Nederland uit te nodigen.

Op het rapport van de leerling kun je zien waar de leerling was, waar hij heen zou moeten en waar hij nu is en dus is zijn voortgang daarmee in beeld gebracht. Op de foto is mooi de sprint te zien bij statistics and probablity. De gele balk op de foto is waar de leerling had moeten zijn.

We mochten deze dag ook nog een meeting bijwonen waar de Houses zich mochten presenteren. De student leaders werden voorgesteld aan groep en hun bijbehorende badge kregen. Tijdens deze bijeenkomst werden ook gelijk de activiteiten waar leerlingen aan konden deelnemen gedeeld.

De leerlingen in grade 12 zijn te herkennen aan hun gepersonaliseerde jack.

De principal gaf nog even een mooie demonstratie van een lesje strange Australian Colloquialisms verwerken met Learning Intentions  en Succes Criteria.

Woensdag 26 februari – verslag door Minke en Guido

• 09:00 – 13:00 – visit Mount Waverley Junior College
• 13:00 – 15:00 – visit Mount Waverley Senior College
• 19:00 – Dinner at Pelgrim near the river

Woensdag 26 februari stond in het teken van het laatste schoolbezoek van deze studiereis. De busjes vertrokken stipt 08.00 vanaf het zijstraatje en opnieuw wisten we onze weg te vinden door de betonnen jungle van Melbourne. Soepeler dan eerder overigens. En iedereen was op tijd. Voor het instappen zongen we voor de jarige Mieke, wat later nog eens zou gaan gebeuren.

We begaven ons richting de voorstad Waverley, waar we al snel in de juiste straat terecht kwamen. Na wat sightseeing door de straat sloegen we parkeerplaats op van de juiste locatie. Zo kwamen we aan op de Mount Waverley Secondary Campus. Omdat het aan de achterkant van de school was waar we parkeerden, moesten we even onze weg vinden. Onze reputatie spoedde ons voorwaarts en al snel werden we ontvangen door de schoolleiding.

In het kort zag de dag er als volgt uit: kort ontvangst waarbij we het dagprogramma verteld kregen, een rondleiding op de junior campus (year 7-8), een morning tea met korte presentatie van de ‘learning specialists’, een rondleiding op de senior campus (year 9-12) en na een heerlijke lunch een prachtige presentatie van enkele leerlingen uit het ‘leadership-team’.

Wat ons als eerste opviel tijdens ons bezoek aan Mount Waverley was opnieuw een systeem wat het leren inzichtelijk maakt. Deze school maakt gebruik van het ‘explicit teaching model’ en het ‘student learning model’ waarbij er een gezamenlijke taal is ontwikkeld (zoals ‘collect, connect, expand’).

Deze modellen bieden een structuur voor zowel docenten (om de les in te richten) als leerlingen (om het eigen leerproces beter te begrijpen) en is hier gemeenschappelijk goed geworden. Wederom een mooi voorbeeld van ‘collective efficacy’: je kent ‘em wel van die 1.57… Leerlingen herkennen de structuur in iedere les, maar de manier waarop het wordt aangeboden kan verschillen.

Veel vakken hanteren rubrics die leerlingen kunnen gebruiken om zelf te analyseren waar zij staan in het leerproces. Het is ook gebruikelijk dat docenten veel (geschreven) feedback teruggeven op het gemaakte werk. Dit kunnen formatieve of summatieve opdrachten zijn.

En ook op Mount Waverley wederom een overheerlijke ‘Morning Tea’.

Het meest onder de indruk waren wij misschien wel van de mate van betrokkenheid van leerlingen bij de school. Naast het hier in Australië gebruikelijke ‘student-leadership-team’ bestaat er hier ook een ‘teach-the-teacher-team’ (TTTT) en het programma ‘Mount Matters’.

Het TTTT is een team dat geleid wordt door leerlingen zelf. Zij gebruiken evidence-based research, enquêtes en eigen onderzoek om het leerklimaat te verbeteren waarbij ze erg gericht zijn op het geven van feedback aan docenten.

Ieder half jaar is er een bijeenkomst waarin ze de resultaten presenteren aan docenten en samen in gesprek gaan over hoe ze dit kunnen implementeren in de school. Onderzoeksvragen die reeds voorbij zijn gekomen zijn bijvoorbeeld: ‘How would you improve student confidence?’ en ‘What’s been going well in terms of feedback?’. Interessant detail: aanjager van dit project is een leerling die het boek ‘Visible Learning’ van John Hattie van kaft tot kaft had doorgelezen en hierover graag met haar docenten de dialoog wilde voeren.

Het programma Mount Matters bestaat uit gespreks-/ focusgroepen per leerjaar over relevante schoolonderwerpen, volledig geleid door leerlingen. Leerlingen kunnen deelnemer zijn, maar ook oefenen in leiding nemen. Een voorbeeld: na de tentamens van year 11 is er een enquête gehouden onder de leerlingen uit dat leerjaar. De opbrengst was een infographic met effectieve en niet-effectieve leerstrategieën. Year 10 kwam met nieuwe watertap-punten op het schoolplein waar je makkelijker je flesje onder kon houden.

Met name vanuit TTTT krijgen docenten een hoop feedback van de leerlingen. Dit sluit mooi aan bij de manier van werken in de professionele leergemeenschappen. Deze worden aangevoerd door een teacher-leader. Daarnaast bestaat de mogelijkheid om de expertise van learning-specialists in te roepen. Het mooie van deze structuur is dat de onderwijstoppers niet uit de les worden getrokken voor een managementfunctie, maar blijven doen waar ze zo ontzettend goed in zijn: lesgeven!

Tijd om de students met een waterfles uit Zwolle en de teachers met stroopwafels te bedanken.

En natuurlijk wilden Gert en Bob voor vertrek met de twee ‘Student Captains’ van ‘Mount Matters’ op de foto :-).

’s Avonds een heerlijke maaltijd aan de rivier bij Pelgrim.

En ook nog even tijd voor een bezoek aan de pinguïns bij St. Kilda.

Donderdag 27 februari – verslag door Annemarie en Joke

• 11:30 – Evaluatie in themagroepen
• 14:00 – Visible Learning Workshop with Ms Vania Tiatto, Director of Professional Learning, Corwin
• 15:30 – Evaluatie van de studiereis
• 19:00  – Farewell  group dinner at Emilia

We begonnen de dag wat later dan gebruikelijk. Om 11.30 verzamelden we in de lobby voor onze laatste werkbijeenkomst. Maar eerst tijd om onze jarige Martijn Nass te feliciteren… 50 worden in Melbourne is wel heel speciaal. Martijn werd dan ook luid toegezongen!

Als eerste hebben we de themaverslagen afgerond en elkaar van feedback voorzien. Alle themaverslagen zijn opgenomen in het gedeelde bestand.

Vervolgens hebben we de groep opgesplitst in Landstede en niet-Landstede medewerkers. 

Annemarie, Corné en Rinus hebben samen met Gert besproken wat er mee wordt genomen naar de school. Corné en Rinus hadden al vastomlijnde plannen over hoe ze doorstroom van 3 naar 4 Havo wilden verbeteren door middel van dataverzameling over de ontwikkel onderdelen per vak. Het idee is om 3 Havo docenten op vakniveau de hiaten zichtbaar te maken zodat de 4 Havo docenten plannen kunnen maken om de hiaten weg te werken. Het einddoel is minder doublures en betere doorstroom. Annemarie gaat aansluiten bij de reis naar Canada over Formatieve Cultuur. Daarnaast zal ze binnen het expeditie-onderwijs meer gebruik gaan maken van visible learning. 

Bij de landstede groep ging het gesprek over de balans tussen collectiviteit op Landstede niveau en de mate waarin we lokaal (op schoolniveau) gaan werken. We hebben gesproken over de gezamenlijke urgentie vanuit Landstede voor verandering (the Why) en hoe dat wordt vertaald naar de verschillende scholen. Als belangrijk punt werd genoemd dat er per school voor een gedeeld overleg over eigenaarschap van de ‘Why’ vraag plaats moet vinden. Voor de volgende bijeenkomst is afgesproken dat we, na een korte reflectie, de stappen die we gaan zetten op schoolniveau zullen delen.

Hoogtepunt van de dag was een Q&A met Vania Tiatto, Director of Professional Learning bij Corwin. Vania kwam met een lege agenda en stelde ons de mogelijkheid haar onze laatste vragen stellen. De volgende opmerkingen vatten de Q&A goed samen: 

Door een ‘language of learning’, oftewel een ‘taal van het leren’, te ontwikkelen, kunnen leerlingen hun eigen groeiproces beter formuleren. 

Er zit veel kracht in de ‘student voice’, oftewel feedback van leerlingen. Er zijn verschillende manieren om de mening van de leerlingen vorm te geven en belangrijk te maken. Feedback van de leerlingen wordt ook als middel ingezet om docenten en leerlingen te overtuigen van de kracht van visible learning. 

De DIIE cirkel (Diagnose- Interventie – Implementatie – Evaluatie) is een model dat docenten kunnen toepassen in de les. De basis is dat je als docent nooit moet beginnen met een les, voordat je weet wat je leerlingen al kunnen.

Er zit een verschil in resultaten en groei. We moeten ons realiseren dat niet alle leerlingen goede resultaten kunnen of willen behalen, maar alle leerlingen kunnen groeien. Resultaten zijn gebaseerd op standaarden die vastgesteld zijn door mensen. Echter, groei gaat niet over standaarden maar we als docent kunnen beïnvloeden. De docent heeft daar heel veel invloed op. Er worden verschillende data-sets gebruikt om resultaten en groei te meten. Resultaat- en groeigerichte data moet in balans zijn.  

Er zullen altijd docenten zijn die weerstand tonen. Hattie geeft aan zichtbaar leren geen programma is, maar een mindset. Elke school moet voor zichzelf bepalen hoe ze zichtbaar leren implementeren. Wat wel belangrijk is dat je docenten informeert over het gedachtegoed van Hattie en dat je bewijs gebruikt dat laat zien dat het werkt. De feedback van leerlingen kan hier heel krachtig zijn.

Met stroopwafels uit Oss en prachtige rozen namens Gert en Bob en de gehelen groep bedankten we Vania voor haar fantastische bijdrage.

We hebben de dag afgesloten met een terugblik op de reis op basis van de volgende vragen, we gaan in februari 2021 weer naar Melbourne:

• Wat moeten we in het programma zeker bewaren
• Wat zouden we weg kunnen laten
• Wat kunnen we toevoegen
• Over de organisatie van de reis: ‘Een tip en top voor Gert en Bob’.

Daar kwamen waardevolle dingen uit, die een volgende reis nog beter kan maken.
Maar alom was er meer dan volle tevredenheid over de kwaliteit van de studiereis.

We sloten de dag en de reis af met een supergezellig vijf-gangen diner bij ‘Trattoria ‘Emilia’ in Melbourne.

Vrijdag 28 februari  – verslag door Minke en Guido

• 19:00 – Taxi’s to Airport
• 22:30 –  Flight to Abu Dhabi International

De laatste dag Australië! Om 10.00 uitchecken en om 19.00 met de taxi richting het vliegveld. We zouden nu kunnen stoppen, maar dat doen we niet. Na de koffers bij de receptie te hebben achtergelaten ging ieder zijn of haar eigen kant op om de dag te vullen.

Grappig genoeg kwamen veel elkaar tegen bij de typische dingen als de botanische tuinen, de Queen Victoria Market, het knarsende gratis trammetje of de klokken van Flinders Station. De laatste souvenirs werden ingeslagen en wonder boven wonder paste alles in de koffers. Er zijn zelfs kerstspullen gekocht!

Rond zessen kwam iedereen weer terug in het hotel. Eenieder kon zich even omkleden voor de taxi’s voorreden.

En Gert en Bob? Voldaan en uitgeteld :-).

Vrij comfortabel reden we naar het vliegveld en voor de deur werden we afgezet. We konden gelijk in de rij gaan staan om de bagage droppen.

Dit waren nog even spannende momenten met de kilo’s, maar alles mocht mee. Er scheen ook iets te zijn met de boardingpassen voor de tweede vlucht, maar daar weet ondergetekende het fijne niet van. Wel dat onze reisleiding het op ging lossen op Abu Dhabi!

Bij het binnengaan van het vliegtuig bleek dat een deel van de groep redelijk voor in zat en meer beenruimte had. Heel fijn, al had een ander deel van de groep dit niet. Hopelijk hebben zij het (ook) op de tweede en laatste vlucht. Het is ze gegund. Na veel slaap, films, maaltijden en benengestrek zijn we veilig geland op Abu Dhabi.

Nog even en we zijn thuis… :-)

Zaterdag 29 februari – verslag Geert

• 09:00– 13:25 – Flight to Amsterdam

De laatste tussenstop, de laatste keer ‘het grote wachten’. Na een vlot verlopen vlucht van Melbourne naar Abu Dhabi, zit de vereniging van innovatieve docenten de tijd te doden op Abu Dhabi airport.

Sommigen hebben het zelfs tot een aangename verademing in de Business Lounge weten te schoppen. Het toont wederom aan dat de weg er wel degelijk is, wanneer de wil maar getriggerd wordt. Anderen laven zich aan een Cinnabon, de Versnapering met een grote ‘V’, waarvan de naam zich het best laat vertalen naar ‘Kaneelbom’. Met een flinke topping van verzadigde vetten uiteraard. Weer anderen laten de boel de boel en verschonen wat kledij, verfrissen enkele lichaamsplekken en staren naar de mooie koepel van mozaïek in een van de centrale hallen. Een enkeling verricht wat werk, zoals het schrijven van een dagverslag of werkt zich door een to do-lijstje heen door heel schrander en moedig meer dan de helft te schrappen. Allemaal begrijpen we Laura.

Het geroezemoes werkt hypnotisch en ondergetekende, althans, een van de, denkt alvast na over de vraag welke film hij op de vlucht naar Amsterdam zal gaan bekijken. Maar één ding is zeker: opzettelijk of niet, het relaxte van Australië hebben we allemaal om ons heen gedrapeerd als een warme, wollen deken. Een stuk warmer dan die van Etihad Airways. Nadat we een wandelingetje hebben gemaakt van gate 4 naar gate 21, omdat ook de wegen van Etihad Airways ondoorgrondelijk zijn, en na een busrit over het pittoreske asfalt van de Arabische luchthaven, zitten we dan uiteindelijk in de ruime Boeing die ons naar ons koude kikkerlandje terug zal brengen.

Aan boord vergaapt een enkele digitale nitwit zich aan de mogelijkheden om cross-zetel te chatten en te bellen, maar de meesten kijken film en slapen.

De terugreis naar Abu Dhabi verloopt, op een wat hobbelige landing na, rustig. Met de regendruppels op de ramen landen we op Schiphol.

Koffers worden vol ongeduld van de bagageband geplukt en dan zijn we, na twee prachtige en leerzame weken, weer thuis, in de armen van geliefden en familie.

Australië, wat ben je bijzonder.