Vandaag was het de grote dag voor team Corlaer Cycling. Deze dag begon onze expeditie…Vanochtend moesten we half 7 aanwezig zijn op school. Maar voordat we op school aankwamen was er een live interview met Marjet van omroep Gelderland. Dat was om 06.15 uur. We gingen nog wat koffie en thee drinken in de docentenkamer. We kregen een leuk dankwoord en een verassing van de Lighthouse Sports Foundation.  De tijd dat we vertrokken was om 7 uur. Maar er was natuurlijk iemand te laat, en dat kon er maar 1 zijn… Nando….

Er waren veel mensen op het schoolplein om ons uit te zwaaien. Ouders, broertjes, zussen, opa’s en oma’s oftewel erg gezellig. Het afscheid nemen is altijd weer moeilijk…. Bij sommige vielen er enkele tranen, maar die waren vooral van geluk.  Maar uiteindelijk zijn we toch nog vertrokken naar Cherbourg-Octeville, onze eerste stop was in België. In een colone zijn we richting onze bestemming gereden. Lekker hard de muziek aan in de volgauto en een kaartje leggen in de camper. Wij kwamen ook langs de pont de Normandië, een prachtige steile brug waar we ook overheen gaan fietsen. Na de brug gingen we even pauzeren. Na elf uur rijden kwamen we eindelijk aan in Cherbourg bij de eerste overnachtingplaats. Een jeugdherberg genaamd Auberge de Jeunessse. We gingen natuurlijk als een gek allemaal onze kamers bekijken. Toen we allemaal waren uit gekeken op de kamers gingen we onze fietsen weer in elkaar zetten en in de schuur bij de jeugdherberg zetten. Daarna gingen we naar de bus om bijna alle tassen gepakt en op onze kamer zetten. De jongens gingen gelijk voetballen en de meiden gingen wat hangen op hun kamers. Daarna gingen we eten maar dat ging op het begin niet helemaal zoals het moest. Na lang na denken en proberen was het toch gelukt en hadden we onze ‘’warme’’ lasagne en toen we allemaal vol zaten kregen we allemaal een Mona toetje.

Rond de klok van 21.30 uur hebben we tijdens de meeting alles besproken voor morgen om alle details door te spreken voor de dag van morgen om bijvoorbeeld op tijd te vertrekken. En dan gaan we morgen knallen op de fiets!

Groeten,

Heleen Zwartepoorte en Stan Duursema

Dinsdag leek een zware dag te worden, en dat was het ook. Het was een dag met in de ochtend veel regen. In de middag was het droger maar er stond nog steeds veel wind. Op deze dag stond ons een etappe te wachten van 135 kilometer. De tocht begon in Cherbourg-Octeville en eindigde in Port en Bessin. Voor deze etappe konden we eerst nog lekker ontbijten in onze jeugdherberg.

Om half acht begon het ontbijt in de ontbijtzaal, er stonden lekkere stokbroden klaar. Voor het eten waren we opgestaan en hebben we ons aangekleed. Na het ontbijt werden de tassen ingepakt. Deze werden vervolgens gelijk in de aanhanger gelegd zodat we snel konden vertrekken. Vervolgens gingen we de banden van de fiets controleren en zo nodig, de banden oppompen. Hierna hadden we nog een kleine bespreking gehad over de reis. Na deze korte bespreking waren we klaar voor vertrek. We waren eerder klaar dan gepland, en konden we dus eerder weg. Voor ons vertrek hebben we nog een groepsfoto gemaakt en zijn we vervolgens onze 1e  etappe begonnen.

Zoals verwacht was het erg slecht weer, er stond namelijk veel wind en het regende ook nog eens. Onze etappe zag er zo uit:

Cherbourg – St. Vaast la hougue ( 36 km eerste pauze) – La Madeleine ( Utah Beach) (65 km lunch) – Grandcamp Maisy (100 km pauze) – Port en Bessin (eindpunt).

Tot en met de lunch verliep de reis voorspoedig, we hadden na drie uur en een kwartier de lunch. Na de lunch, richting de derde stop, kreeg Daniel jammergenoeg een lekke band. Het duurde langer dan gedacht om de band te verwisselen. Hierdoor liepen we een kleine vertraging op.  In de laatste vijftien kilometer kreeg ook Heleen een lekke band. Door deze vertraging en dor het weer kwamen we om rond half vijf aan, later dan gepland. Na 90 kilometer begonnen sommige benen moe te worden. Maar ondanks de afstand en het zware weer heeft toch iedereen de etappe uitgereden. Goed gedaan iedereen!!

Zoals eerder vermeld kwamen we rond half vijf aan op de camping in Port en Bessin. Hier werden we ontvangen door onze top begeleiders/chauffeurs. Het kamp was al deels opgebouwd, door onze begeleiders, en we konden zo een tent kiezen. Vervolgens lagen onze spullen tussen de tenten klaar en konden we ze pakken. Hierna gingen de meeste douchen en omkleden. Na ongeveer twee uur gingen we eten. Onze kok had heerlijke nasi gemaakt, zodat we heerlijk konden eten.

Al met al hebben we vandaag een goede dag gehad!

(voor meer leuke foto’s zie de Facebookpagina van het team!)

Vanochtend stonden we rond 7:00 op. We hadden onze spullen alvast ingepakt. Daarna gingen we ontbijten en hebben we onze broodjes voor de lunch gemaakt. Na het ontbijten gingen we de laatste dingen opruimen en onszelf en de fietsen klaarmaken voor de tocht. We dachten dat we 133 km. moesten…

Om 9:00 vertrokken we van de camping richting Saint Jouin Bruneval. We hadden veel steile klimmetjes, dus we waren blij toen we na 40 km.  Meriel en Stijn zagen staan met de BMW. Hier hebben we wat gedronken en heel veel Snelle Jelles gegeten :D
Gelukkig was het weer veel beter dan de vorige dag. Er scheen een zonnetje en de lucht was blauw. Het was 17 graden. Hierdoor deden al gauw een paar mensen hun arm en beenwarmers uit, zo ook onze coach Bas Buitink. Zo volgde er vele opmerkingen door de geliefde leerlingen over zijn witte benen.  Hij had witte sokken aan, vandaar de volgende opmerking: Heb je wel sokken aan, of ben je die vergeten? Later deed hij ze toch maar weer aan, omdat hij niet zo goed tegen de opmerkingen kon.

Tussen de klimmetjes door moest Bas nodig p..pen. Daarvoor ging ons luxe beest natuurlijk naar een hotel met een Michelin ster. Hierdoor hadden wij mooi de kans om even 10 minuten! lekker te zonnen in het gras. Bedank Bas!

Gelukkig werd ons werk beloond met mooie uitzichten over zee en de bergen. Ook kwamen er twee grote stunt/leger vliegtuigen laag boven de grond vliegen en draaiden boven ons om..

Later waren er wat problemen met de fietsen. Er gingen een aantal kettingen eraf, maar gelukkig gingen de meeste er al vanzelf weer erop. Ook Quintijn had een probleempje. Hij reed remmend door het gras, maar daar zat een kuil. Eerst ging die bijna voorover, maar gelukkig viel hij toch naar de zijkant. Toen hij aan zijn zadel zat, vloog die er zo af. Gelukkig waren er toppers met de volgauto en bus in de buurt, die er een ander zadel op hebben gezet.

Van ver af zagen we de Pond de Normandië (brug bij le Havre) al. Iedereen vond het toch wel spannend. Hij was vrij lang, stijl en het fietspad was zeer smal. Sommigen hebben ervoor gekozen om toch te gaan fietsen. De rest is gaan lopen en kwamen wat later beneden aan.

Op het einde konden we een bepaalde berg niet op fietsen, omdat die té stijl was. Daarom moesten we zo’n 20 km. omfietsen waardoor we pas om 19:00 op de camping aankwamen en hadden we er 154 km gefietst! Gelukkig stonden de tenten al op en had de begeleiding al lekkere pasta voor ons gekookt.

Etappe 4, 130 km

–       S’ochtends:

Deze hele mooie ochtend werden we wakker gemaakt met dreigementen van Henk om iedereen vriendelijk te verzoeken hun tent uit te komen. Als we dit niet zouden doen, zou hij ons nat maken door met de tent te schudden. Iedereen was binnen 5 minuten hun tent uit, behalve Daniel, Maar Daniel had geluk, want Henk had het niet door. Dus kwam hij vlak voor het ontbijt droog zijn tent uit.

–       Ontbijt:

Nadat we wakker waren geworden kregen we natuurlijk een overheerlijk ontbijt met stokbrood.

–       Voorbereiden voor de etappe:

Iedereen was ontzettend druk bezig, die was weer aan het helpen om alle tenten op te vouwen en op te ruimen, de ander gooide alle tassen in de aanhanger, de ander ruimde het terrein op en de rest was bezig om hun fiets start klaar te maken oftewel hun banden oppompen, kettingen smeren en bidonnen vullen. Binnen no-time hadden we alles opgeruimd als een echt team. Toen we klaar waren ging de crew de fietsers uitzwaaien en ze veel succes wensen me de etappe. De crew bleef achter om de puntjes op de i te zetten en om zelf ook te vertrekken.

–       De tocht

We vertrokken rond 9 uur. Er stond ons een zware tocht te wachten van 130 km, met veel bergen. Ondanks de vele hoogtes hadden we op vele plekken tocht een mooi uitzicht over de prachtige kust van Frankrijk. Tijdens de rit kwamen we kleine opstoppingen tegen, zoals een open brug. Ook kwamen wij nog sommige vervelende kasseien tegen, en hadden we nog last van het niet al te beste wegdek in Frankrijk. Het was te zien dat we al veel kilometers in de benen hadden de afgelopen dagen. Je zag dat een paar mensen het lastig kregen, maar deze mensen hebben bijna allemaal nog meegefietst tot de vroegtijdige stop. Door de zware tocht kwam de tocht zoals vermeld, eerder tot een einde. Na bijna 100 kilometer werd de tocht beëindigd. We werden opgehaald door onze geweldige Corlaer Cycling crew. Iedereen was eigenlijk wel blij dat de tocht was beëindigd. Iedereen werd snel verdeeld over de auto’s, en de fietsen werden ingepakt. Vervolgens zijn we naar de camping gereden.

–       Op de camping

Je kunt wel zeggen dat iedereen gesloopt was toen we op de camping aankwamen. Nadat iedereen gedoucht had en tot rust gekomen was, gingen we eten. We aten macaroni met heel veel kaas J Na het eten deed iedereen zijn taakje en kon je je laten masseren bij Meriel. Vanavond gaan we vroeg naar bed, want morgen moeten we weer 130 km. fietsen!!

Hierbij ook het verhaal van de CREW!

Ja, want ook de crew maakt van alles mee met de expeditie. Wij dachten, laten we dit ook eens aan onze trouwe lezers vertellen.  Bereid u voor…

Dag 1: de heenreis.

Cycling mama Hanneke bestuurde de zwarte corlaer cycling bus, Kok Mario de oh zo mooie camper, Mcgiver Henk reed in de witte bus met de aanhanger vol tassen en fysio Meriel reed natuurlijk in de dikke BMW.
De heenreis was erg gezellig, met name door het contact via de portofoons. Veel muziek, gezang, geschreeuw en gelach klonk door de portofoons. Bij mama cycling ging alles volgens boekje. Elkaar lekker plagen, goed kletsen en natuurlijk het kruisverhoor over de nieuwe cycling liefdes, maar daar heeft ze nog steeds geen antwoord op.. Bij Mcgiver Henk in de auto zat alleen Nico Brobbel, kortom verder niets over te vertellen ;) Bij Kok Mario was het bere gezellig! Veel muziek, gezang en gesnoep. Ook hier werd gepest, maar dan met kaarten. Vooral kok Mario zelf was erg van het zingen in de auto. Bij fysio Meriel was het één grote beestenbende. Bas was als enigste man mee in de vrouwen BMW. Naast het kei hard meezingen met de muziek werd er het spel “raad het persoon” en “raad het voorwerp” gespeeld. Dit tweede zorgde wel voor hele rare vragen met dubbele betekenissen..
Toen we aankwamen bij het Jeugd ( 65+) hostel, werden de kamers verdeeld. Mario, Nico en Bas lagen samen op een kamer, dus één groot snurkfestijn! Henk daarentegen mocht niet eens op de kamer slapen, hij lag in de bezemkast daarnaast. Hanneke en Meriel mochten gezellig samen een kamer delen. Oh ja, het waren stapelbedjes. Meriel lag boven, Hanneke beneden en een schik dat we hadden! We leken wel weer kleine kinderen.
Maar voordat we gingen slapen, moesten we natuurlijk nog wel even eten. Lasagne! Hmm, hoe maak je 18 kilo lasagne warm in een 20 bij 30 cm magnetron? Ja dat ging dus ook niet.. Alles nog half bevroren.. Dan maar in de pannen een prutje ervan maken en opwarmen, dat ging prima. De keuken was daarna alleen niet meer wit maar oranje. Oeps..

Dag 2: De eerste etappe

Spannend! De eerste etappe! En wat een weer.. regen en kei harde wind. Mama cycling vond dit helemaal niks, veel te zielig voor haar kinders. Toch hebben ze het weer getrotseerd. Wat een toppers! Wij onderweg zaten heerlijk warm in de auto en zij maar strijden tegen de wind.

Hanneke en Meriel hebben de portofoon helemaal uitgevonden, wat een top-ding is dat zeg! Heerlijk keten over die roeptoeter. Stijn reed mee met Meriel, hij werd er wel een beetje gek van. Maar naast al dat gekeet werd er ook wel opgelet, de eerste waterplaats was bereikt. Onderweg was er pech, dus moesten kok Mario en Mcgiver Henk ook naar de eerste stop komen. Hanneke en Meriel wilde via de megafoon naar Mario en Henk schreeuwen, maar hij deed het niet.. Wat raar! Hmm, moet je wel door het goede ding praten natuurlijk.. Gelukkig hadden we Stijn daarvoor.
Na de lunch reed mama Cycling maar achter de mannen aan, mevrouw dacht dat er maar één camper op de weg reed en schreeuwde door de roeptoeter: MARIO JE GAAT VERKEERD!! Oh.. wacht, dat is mario helemaal niet.. Sorry!

De tentjes opzetten ging perfect, niets aan het handje met Mcgiver Henk! Kok Mario maakte een heerlijke maaltijd : Nasi. Het rook al goddelijk toen de fietsers aankwamen. Iedereen had trek gekregen van de helse tocht, er bleef geen korreltje rijst over.
Na het eten werd er behandeld door fysio Meriel, met name de dames genoten hier van. ’s Avonds moest er natuurlijk wel het spel 30 seconds gespeeld worden.

Dag 3: de tweede etappe

Om zes uur ging het wekkertje weer in de camper. Mama cycling gaat maar weer trouw haar bedje uit om koffie en thee te zetten voor de crew.

Na het ontbijt vertrekken we ieder weer apart naar de volgende rust plaats. Fysio Meriel en hulpje Stijn rijden naar de 1e stop. Vanaf de lunch vertrekken Kok Mario, Mcgyver Henk en hulpje Stijn naar de camping en mama Cycling en Fysio Meriel naar de laatste stop en dan begint de pret……

Wat een pret over de roeptoeter. Wie heeft dat ding uitgevonden!!!

Bij Pont du Normandie hebben ze blij als een kind op de uitkijk gestaan of we ze al zagen, maar we zagen ergens in de verte alleen maar rode stipjes die niet bewogen dachten we….

Na een half uur begonnen de stipjes te bewegen. YEEEEH daar komen ze, onze buikpijn  kriebels waren wegJ

Gauw naar de camping om de rest te helpen, maar ja 2 vrouwen achter het stuur , ze rijden gewoon 2x verkeerd en komen 3x over de zelfde brug, en op het volgende punt raken ze elkaar kwijt. Zucht die stomme Tom Toms. Konden we ineens niet meer door de roeptoeter praten.

Maar de mannen gingen ook lekker, ook die moet je niet achter het stuur zetten want dan kom je ook niet op de volgende camping ;-)

Om 18:30 komen de cycling toppers op de camping aan. Kapot waren ze het is een zware strijd, maar de crew is SUPER TROTS op ze!!!!

’s Avonds wordt er weer veel gelachen, mama cycling en fysio Meriel lachte zo hard dat de camping beheerder kwam zeggen dat we sssstttttt moesten doen.

Dag 4: de derde etappe

De dag begint al goed. Fysio Meriel is helemaal depressief ze moest nml alleen op stap vandaag.

En het ergste is, ze kan dan niet door de roeptoeter schreeuwen. Dan maar de muziek keihard aan en keihard mee blèren.

Er was besloten dat er vandaag niet verder dan 100 km werd gereden. Meriel reed naar alle stops en Mario,Henk en Hanneke snel naar de camping om het camp op te zetten. Fout dus…….

2 uur staan wachten voor de camping omdat ze zo nodig 3 uur moeten uitrusten bij de receptie.

Eenmaal op de camping gauw de bussen leeg en hebben we de toppers opgehaald die erg blij waren om ons te zien. Zodat ze de laatste kilometers lekker in de bus mochten.

Eenmaal op de camping hadden toppers Mario en Stijn het camp super gezellig gemaakt en heeft kok Mario een overheerlijke pan macaroni gemaakt!!!

Na het eten is het de beurt aan fysio Meriel om haar belangrijke taak uti te voeren.

Ze maken zelfs ruzie wie het eerste op de tafel mag.

Dit was in het KORT wat we als crew beleven. De rest van de week volgt….

Kok Mario, Mcgiver Henk, Hulpje Stijn, Fysio Meriel en mama Cycling Hanneke

Vanochtend werden we weer wakker gemaakt om 07.00 uur. Toen we aan de ontbijttafel zaten, werd al snel duidelijk dat niemand zin had om te fietsen. We waren gesloopt van de vorige etappes en iedereen had pijn. Toch moesten we om 09.00 uur weer op de fiets springen.

Gelukkig was het heerlijk weer en zaten de eerste 42 kilometer en naar anderhalf uur al op. Dit was ook het punt van de eerste drinkpauze. Na 64 kilometer was de lunchpauze. We leken wel een stel uitgehongerde gorilla’s die 10 stokbroden weg aten.

De lunchpauze was ook gelijk onze laatste stop, omdat we lekker hard door fietsten. Helaas was het niet de hele weg lekker weer. Rond de 90 kilometer ging het regenen. Op dit moment begonnen ook de klimmetjes. Vanaf toen werd het wat moeilijker. Gelukkig hoefden we nog maar ongeveer 30 kilometer.

Rond 15.00 uur kwamen we aan op de camping. Het was een historische gebeurtenis, omdat de fietsers eerder aangekomen waren dan de crew. Die werden juichend binnengehaald door de leerlingen, omdat ze zo hun best gedaan hadden!

Aangekomen bij onze plaats, kwamen we er achter dat onze geliefde coach Bassie vol hard neergegaan was. Dit kwam, omdat onze één na beste rijder niet zo goed was in uitklikken. Toen duwde ze lekker tegen Bassie aan die vervolgens ook op ze mondje viel.

Bij het avondeten kregen we weer een cadeautje van de Lighthouse Sports Foundation. Dit keer kregen we allemaal een kaart met een lieve aanmoediging  erop, die we allemaal moesten voorlezen.

Iedereen is heel blij dat het morgen de rustdag is. We gaan lekker laat naar bed en morgen goed uitslapen!

Avond van ‘de blije doos’

Het vervolg op gisteravond…

Nadat Nando de doos open had gemaakt was het één groot feest. Er zaten allerlei leuke dingen in de doos die de ouders geregeld hadden. Zo zaten er nepsnorren vlaggetjes, waterpistolen en waterballonnen in. Alle jongens pakten natuurlijk gelijk de waterpistolen en gingen rond rennen op de camping. De meiden transformeerden Bas, Niko en Mario naar Bastina, Nikole en Maria. Toen de andere jongens terug kwamen waren Nando en Stan D aan de beurt. Zij werden Truus en Gerda.

Verder veranderde Meriel naar Tom, Marjet naar Fred, Nikita naar Nick, Anneleen naar Arné en Heleen naar Herman. Eén grote beestenboel. Rond 01.00 vond iedereen het wel weer mooi geweest en gingen we naar bed.

Verslag dag 6 – 6 juni

Je kunt wel zeggen dat dit de beste ochtend van expeditie was tot nu toe. Iedereen werd pas rond 09.00 uur wakker (eigenlijk vanwege de hitte, anders werd het waarschijnlijk pas 11.30) en rond 09.30 gingen we ontbijt. We kregen een heerlijk ontbijtje van Bas, maar stiekem had hij de muts van Mario op, dus het was nogal verwarrend wie het nou was.

Na het ontbijt moesten we nog even snel de fietsen schoonmaken en daarna hadden we tot 18.00 vrije tijd. Voor de meiden betekende dit de hele middag zonnen, voor de jongens betekende dit de hele middag zwemmen en bellen blazen.

Rond 16.00 was iedereen even in het stadje aan het kijken. Het was dus ijs eten en snoep inkopen in de supermarkt. Daarna rond 18.00 uur moesten we weer terug zijn en konden we beginnen aan het avondeten. Vanavond stond de barbecue op het menu.

Na het eten (20.45) was het tijd voor fysio Meriel om iedereen te masseren en daarna werd er een quiz gehouden (maar zover is het nu nog niet, misschien morgen het vervolg.)

Op dit moment heeft niemand zin om morgen weer op de fiets te stappen, maar laten we hopen dat dat snel verandert, want morgen moeten we weer 110 kilometer wegtrappen! Vanavond is ook de laatste avond voor fysio Meriel. We maken er een leuke laatste avondje van! :)

We moesten vandaag zoals gewoonlijk weer om 7 uur opstaan om op tijd te zijn bij het ontbijt. Maar Bas ging voor het ontbijt nog even snel douchen met de auto maar om half 8 was iedereen er behalve Bas die was nog aan het douchen.Hij verzon snel een smoesje dat de douches bezet waren, tuurlijk Bas… Na het ontbijt gingen we het tentenkamp opruimen en onze fietsen gereed maken. Maar toen we met de fietsen bezig waren kwamen we erachter dat  Heleen haar band lek was dus die moest vervangen worden. Gelukkig zijn Niko en Bas daar inmiddels erg handig in. Toen we weggingen maakten we een foto met zijn allen voor een kleine vuurtoren in een speeltuin.  Toen de foto’s waren gemaakt namen we afscheid van onze topfysio Meriel. Super bedankt voor al je geweldige hulp. We hebben ervan genoten.

De eerste 30 km waren er flinke klimmen en dat was zwaarder dan gedacht.  We waren net weg en zagen al gelijk Engeland.  De eerste stop was op 50 km, daar hebben we ook gelijk geluncht. Daarna zijn we door gefietst naar onze 2e en gelijk laatste stop, dit was op de 100 km. Na de laatste stop reden we België in….dat is alweer een stukje dichterbij ons einddoel. Bij de Panne gingen we met een pond naar de overkant. Toen kwamen we op een grindpad met allemaal gaten dus we moesten goed ons stuur vasthouden. Dikke gaten in de weg, oftewel Belgische wegen zijn drama.

Op de camping kwamen we erachter hoeveel mensen er vandaag door de zon verbrand waren dus de fles aftersun werd gelijk weer opgetrokken om ons er mee in te smeren. Voor het avond eten had  Mario weer een heerlijk gerecht bereid met kip en rijst. En vanavond komt onze andere fysio Tom.Hij zal vanaf morgen weer zijn taken oppakken als soigneur. Morgen is er weer een zware tocht. 133 km staat ons te wachten maar dan zijn we wel weer in Nederland!!!!

Vanavond hebben we een algemene kennis quiz. Wie o wie weet de meeste antwoorden?

Morgen weer een nieuw verslag…

Groetjes en tot gauw,

Anneleen en Heleen

Vandaag zijn we vertrokken vanuit Wimeraux waar we zaten op de camping New Port. We mochten weer vroeg uit bed om te gaan ontbijten en spullen op te ruimen. Toen we klaar waren met onze tenten en tassen inpakken, gingen we onze fietsen klaar maken. We moesten onze banden checken en bidons vullen. Toen dat klaar was hebben we nog een groepsfoto gemaakt voor de ingang van de camping. Daarna zijn we door de campingbaas begeleid naar het juiste fietspad langs de kust. Hierna zijn we langs de kust tegen de wind in zelf weer verder gegaan. We waren aan het eind van het fietspad de boulevard op gereden maar door de hevige wind, hebben we een pad achter de duinen opgezocht en zijn we daarop verder gegaan. Na 35 kilometer hadden we de eerste stop. Deze was eerder dan gepland. Eigenlijk zouden pas na 42 kilometer een pauze hebben. Een van de weinige tot niet dat we op ons schema zijn ingelopen. Na een korte stop stonden ons weer zware kilometers te wachten. Bij Cadzand Bad gingen we de grens over tussen Nederland en België. Hier zagen we na ruim 750 kilometer weer Nederland terug.  Daarna moesten we met een pont het water over naar de volgende plaats. Hier hebben we even rust gehad om dat we daarna weer verder moesten tegen de wind in. Later dan gepland kwamen we bij de lunch pauze aan. Iedereen was erg toe aan deze pauze, want het was tot nu toe een hele zware tocht geweest. Na de pauze gingen we er weer tegen aan. We moesten nog 55 kilometer tegen de wind in, niet iedereen keek hier evenveel naar uit. Uiteindelijk moesten we ook nog even over een brug van ongeveer 11 kilometer. Deze was heel zwaar want je had geen beschutting om te schuilen voor de tegenwind. Na deze brug moesten we nog een paar kilometer en toen kwamen we aan bij de camping.Uiteindelijk hebben we 136 km gefietst met volle bak wind tegen . En dan hebben we het niet over een zuchtje wind, nee over windkracht 6. Het was een veldslag…

Onze goede kok Mario had een heerlijke pan spaghetti gemaakt waar iedereen van genoot. Na het eten moesten we eerst onze taken doen, om daarna vrije tijd te hebben om iets voor je zelf te doen.

Sommige gingen onder behandeling bij Tom en sommige gingen voetballen, kaarten of muziekjes luisteren.

Vandaag was het afzien, maar ook morgen zien de weersvoorspellingen er niet echt rooskleurig uit. Een dikke 120 km met weer volle bak wind tegen. Gelukkig is het morgen windkracht 5 ipv 6 haha

Groeten,

Stan en Quintijn

Vanochtend stonden we als gewoonlijk om 7:00 op en zaten we om 7:30 aan het ontbijt. Daarna gingen we alle spullen opruimen.

Om 9:15 maakten we een groepsfoto stapten we op de fiets. Ook vandaag was het slecht weer, het was enorm koud (11 graden) en we hadden zoals we inmiddels gewend zijn weer tegenwind van windkracht 5. Het werd dus weer een verschrikkelijk zware etappe, waar niet iedereen zin in had overigens.

Om 12:30 hadden we pas de eerste waterstop, dus we besloten om te gaan lunchen. Iedereen had erg trek, want we hadden er al 60 kilometer opzitten (i.p.v. 42 kilometer).

Om 16:00 kwamen we op onze laatste overnachtingplaats aan! Als verassing kwamen de vrouwen en kinderen van Bas en Niko op bezoek. We trapten nog even een balletje en speelden een potje kaarten. Daarna gingen we met z’n allen lekker patat eten met een broodje hamburger…. Heerlijk!!

Straks komen ook Sanne (dochter van Mario en Hanneke) en Owen. Zij fietsen morgen mee met de slotetappe.

Vanavond gaan we ons klaarmaken voor morgen, de slotetappe! Met ongeveer 65 man komen wij richting Nijkerk gefietst. Onder begeleiding van twee motoren en de volgauto’s rijden we eerst naar vliegveld Hilversum waar we de lunch hebben. Vervolgens rijden we via de lage vuursche, Baarn, Bunschoten naar Nijkerk toe. Vanaf de Bunschoter weg zal de politie ons begeleiden…We hebben er nu al zin in. Komen jullie ons morgen ook verwelkomen (rond 15:00) op het plein?

Door:Maaike en Nikita

slotetappe (94 km)

‘S Ochtends:

We werden deze ochtend om 6:45 al wakker gemaakt voor de grote dag van deze expeditie. Na 5 minuten om wakker te worden, ging iedereen zijn tent uit om alles alvast op te ruimen voor het eten.

Na het eten kwamen de ouders er ook aan (9:15), iedereen begroette elkaar en was blij om elkaar weer te zien. Na het knuffelen ging iedereen zijn fiets en zichzelf startklaar maken. Om 10 uur konden we eindelijk vertrekken. Het was een fantastisch gezicht om al die fietsers te zien vertrekken. Het was een enorme groep.

De 1ste stop was in Hilversum en was al de lunch. In de volgauto’s zaten Stijn, Maikel, Tom & en de uit het autoraam hangende fotograaf Patrick. Bij de fietsers ging het erg goed alleen helaas ging iemand zijn zadel kapot en moest hij de volgauto in. De volgauto’s konden de fietsers nog een heel stuk volgen, maar helaas moest een fietspad zich afscheiden van de weg.

Toen de fietsers aankwamen werden ze opgewacht door de crew van die dag. Er stond al een heerlijke lunch klaar georganiseerd en door de AH, LIDL en POWERBAR en alles netjes klaargemaakt door de  ouders van Anneleen. Na een heerlijke lunch moesten de fietsers er weer vandoor en zetten de volgauto’s de achtervolging weer in.

De fietstocht verliep goed, toen we bij Spakenburg aankwamen stond er al een politiemotor klaar om ons te begeleiden tot het plein. Vanaf dat punt was het echt prachtig, we gingen de weg op met de politie die ons begeleidde. Het was gewoonweg fantastisch. Iedereen fietste opgewonden door tot watergoor waar de familie en vrienden nog even stopten en de expeditieleden achterlieten om vervolgens het plein op te komen. Wij als groep kwamen iets later binnen. Het is niet te verwoorden hoe het was om zo binnen te komen . Er waren heel veel mensen en iedereen was hard aan het juichen. Na iedereen weer even gezien te hebben, gingen we het podium op. Meneer Schoon hield een kort praatje met iedereen en toen werd de cheque van 13.250 euro uitgereikt aan de Lighthouse Sports foundation. Iedereen bleef nog de hele middag feest vieren en gezellig bijkletsen.

Het waren 10 geweldige dagen die we nooit zullen vergeten. We zijn trots op het team, de crew en alle sponsoren. We waren wel blij dat we weer in een lekker bed konden liggen